Film zdecydowanie polecam, o ile nie drażnią Was nadmiernie pewne schematyczne elementy obecne w filmie, z gloryfikacją bezmyślnego bohaterstwa na czele. Jest też zupełnie zbędny wątek romantyczny, który pełni rolę „wypełniacza”. Nie zabrakło mainstreamowej poprawności poglądowej, wyrażającej się w antyrasistowskim przesłaniu oraz apoteozie relacji homoseksualnych. Ta ostatnia najwyraźniej przejawia się w słowach kapitana Thenaulta do podwładnych: „Najlepiej jest siedzieć mu na ogonie”.
Natomiast nie krytykowałbym twórców za efekty komputerowe, bez których nakręcenie scen walk powietrznych byłoby niemożliwe, a bez nich tego rodzaju film nie istnieje. Zresztą są one bardzo dobrze zrealizowane, więc nie irytują. Polański, który fanem tego rodzaju technik filmowych nie jest, stwierdził kiedyś, że alternatywą dla ich stosowania, byłoby wyburzenie na potrzeby „Pianisty” pół Warszawy.
Film jest ciekawy i widowiskowy, choć oczywiście dość szablonowy. Na pewno warto obejrzeć.